Դո (ճանապարհ, ուղի)
Դո: Ճանապարհ (ճապոներեն «դո») հասկացությունը կարատեի մեջ ունի խորը փիլիսոփայական արմատներ՝ կապված դաոսիզմի և բուդդիզմի հետ։ Այս հայեցակարգը արտացոլում է ոչ միայն ֆիզիկական կատարելագործումը,
այլև հոգևոր զարգացումը, ինչը կարատեն դարձնում է կյանքի մի ամբողջ ձև:
Դաոսիզմը, որպես «իրերի ճանապարհի» մասին ուսմունք (Դաո), կենտրոնանում է կյանքի բնական հոսքի և շրջակա աշխարհի հետ ներդաշնակության
վրա: Կարատեում «դո»-ն արտացոլում է այս հայեցակարգը՝ ենթադրելով ներքին հավասարակշռության
և աշխարհում սեփական տեղը հասկանալու ցանկություն:
«Չգործելու» (ճապոներեն «ուվեյ») սկզբունքը դաոսականության մեջ ենթադրում է գործել բնությանը համահունչ՝ առանց բռնության կամ հարկադրանքի։ Կարատեի մեջ դա դրսևորվում է իրավիճակին համապատասխան գործելու ունակությամբ՝ առավելագույն արդյունքի հասնելու համար նվազագույն ջանքեր գործադրելով։
Ձեն բուդդիզմն ընդգծում է մեդիտացիան և ուշադրությունը: Կարատեում դա արտահայտվում է մեդիտացիայի պրակտիկայի միջոցով, որն օգնում է մարզիկներին հասնել «դատարկ մտքի» վիճակի (մու սին), ինչը թույլ է տալիս նրանց ավելի զգոն և կենտրոնացած լինել մարզումների և մենամարտերի ժամանակ:
Բուդդիզմը սովորեցնում է ինքնագիտակցման և ներքին ճանաչման կարևորությունը: Կարատեի վարպետության ուղին ներառում է ոչ միայն ֆիզիկական պատրաստվածություն, այլև մարդու գործողությունների և դրդապատճառների խորը արտացոլում, ինչը նպաստում է անձնական աճին:
Կարատեի «դո» հասկացությունը կապված է դաոսիզմի և բուդդիզմի փիլիսոփայական ավանդույթների հետ: Այն ապահովում է մարզումների ամբողջական մոտեցում, որը միավորում է ֆիզիկական պրակտիկան հոգևոր զարգացման հետ՝ թույլ տալով մարզիկներին կատարելագործվել
ոչ միայն որպես մարտարվեստի վարպետներ, այլև որպես ներդաշնակություն
և ինքնաճանաչում փնտրող մարդիկ:
Աղբյուրը՝
Կարատեի փիլիսոփայությունը: Մարզիկի հոգեբանական ուղին – Վլադիմիր Դաշյան – Երևան 2024
Комментариев нет:
Отправить комментарий