Ինչպես ցանկացած փիլիսոփայություն, կարատեն իր հետևորդներից պահանջում է անընդհատ ձգտել ինքնակատարելագործման: Դա պարզապես հնարքների և տեխնիկայի մի շարք չէ. դա ճանապարհ է, որտեղ յուրաքանչյուր քայլ պահանջում է գիտակցություն և նվիրում: Մարզիկը, ընկղմվելով կարատեի աշխարհում, սկսում է հասկանալ, որ յուրաքանչյուր մարզում ոչ միայն ֆիզիկական պատրաստություն է, այլ նաև հնարավորություն՝ նայելու իր ներսը, բացահայտելու թույլ կողմերը և դրանք վերածելու ուժեղ կողմերի։
Երկար տարիների ընթացքում, զբաղվելով կարատեով, մենք նոր հորիզոններ ենք բացահայտում մեզ համար՝ զարգացնելով ոչ միայն ֆիզիկական ուժը, այլև մտավոր կայունությունը։ Յուրաքանչյուր շարժում, յուրաքանչյուր հարձակում և պաշտպանություն պարունակում է խորը իմաստ, հիշեցում, որ իսկական ուժը ինքն իրեն կառավարելու ունակության մեջ է: Ինչպես ասել է մեծ վարպետներից մեկը. «Մի՛ հաղթիր թշնամուն, հաղթի՛ր քեզ»:
Ամեն տարի, յուրաքանչյուր մարզումով, մենք ավելի ու ավելի ենք խորանում կարատեի փիլիսոփայության մեջ՝ սովորելով հարգել ուրիշներին, բայց ամենից առաջ՝ ինքներս մեզ: Դոջոյի վարվելակարգը դառնում է մեր կյանքի մի մասը, և ամենօրյա գործողությունները սկսում են արտացոլել բարոյական արժեքները, որոնք մենք սովորում ենք պրակտիկայի միջոցով: Այս գործընթացում մենք ոչ միայն ավելի լավ մարտիկներ ենք դառնում, այլև ավելի լավ մարդիկ։
Կարևոր է հիշել, որ կարատեն ոչ միայն ֆիզիկական պատրաստվածություն է, այլ նաև ներքին վիճակ։ Ներդաշնակության ձգտող մարզիկը ուժ է գտնում հաղթահարելու ոչ միայն ֆիզիկական խոչընդոտները, այլև կյանքի դժվարությունները: Նա սովորում է ամեն պահի տեսնել գեղեցկությունը, գնահատել ուսման ու ինքնակատարելագործման ընթացքը։
Այս
ճանապարհի վերջին փուլը գիտակցումն է, որ կարատեի իսկական վարպետությունը չի չափվում միայն ֆիզիկական նվաճումներով: Այն կայանում է ուրիշներին ոգեշնչելու, գիտելիք և փորձ փոխանցելու ունակության մեջ: Մեզնից յուրաքանչյուրը կարող է ուսուցիչ դառնալ, եթե հետևենք կարատեի փիլիսոփայության սկզբունքներին:
Այսպիսով, երբ հետ ենք նայում մեր ճանապարհին, տեսնում ենք ոչ միայն մեր անցած երկար
ճանապարհը, այլև բոլոր նրանց, ովքեր մեր կողքին են եղել։ Սա համախոհների համայնք է, ովքեր պատրաստ են ամեն փուլում աջակցել և ոգեշնչել միմյանց։ Մենք ոչ միայն մարզիկներ ենք, այլ նաև փիլիսոփայության կրողներ, որոնք կարող են փոխել աշխարհը դեպի լավը:
Ի
վերջո, կարատեն սոսկ մարտարվեստ չէ։ Սա այն ճանապարհն է, որը մեզ տանում է դեպի ինքնաճանաչում, ներդաշնակություն և ներքին խաղաղություն։ Սա ապրելու արվեստն է, որում մեզնից յուրաքանչյուրը դառնում է ոչ միայն վարպետ, այլև ճշմարտություն, արդարություն և հարգանք փնտրող։
Այսպիսով, կարատ-դոն իրենից ներկայացնում է յուրահատուկ ուղի, որը ոչ միայն զարգացնում է ֆիզիկական կարողությունները, այլև խորացնում է մեր ըմբռնումը: Մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է գտնել ինչ-որ կարևոր բան այս պրակտիկաներում՝ ներքին վախերի հաղթահարումից մինչև շրջապատող աշխարհի հետ ներդաշնակության հասնելը:
Աղբյուրը՝
Կարատեի փիլիսոփայությունը: Մարզիկի հոգեբանական ուղին – Վլադիմիր Դաշյան – Երևան 2024
Комментариев нет:
Отправить комментарий